چارچوب تحلیل کارکردی نظام نوآوری منطقه ای در کشورهای در حال توسعه

کارکردها، بازیگران و حکمرانی چندسطحی، سه عنصر اساسی نظام‌های نوآوری منطقه‌ای هستند. کارکردها، قابلیت‌های پویایی هستند که علاوه بر تحقق توسعه، نشر و بهره‌گیری از نوآوری، امکان دستیابی به مزیت رقابتی پایدار و توسعه اقتصادی مناطق را فراهم می‌سازند. با این وجود، نه تنها مبانی تحلیل کارکردی نوآوری منطفه‌ای به صورت محدودی توسعه یافته است، بلکه مباحث پرداخته شده بدون درنظر گرفتن شرایط بوم‌شناختی و متفاوت مناطق ارائه شده است. در این پژوهش تلاش شده است علاوه بر مفهوم‌شناسی کارکردها، مبتنی بر روش‌شناسی تحلیل محتوای کیفی، کارکردهای توسعه نوآوری منطقه‌ای در کشورهای در حال توسعه ارائه ‌گردد. در این پژوهش، جامعه مورد مطالعه شامل کلیه کتب، گزارش‌های پژوهشی و مقالات حوزه سیاست نوآوری منطقه‌ای در فاصله سال‌های 2017- 1995 می‌باشد. در نهایت بر اساس منطق نمونه‌گیری مبتنی بر معیار، 93 منبع مورد تحلیل قرار گرفت. هشت کارکرد مستخرج عبارتنداز: «قابلیت حکمرانی نوآوری منطقه‌ای‌ و جهت‌دهی آن»، «قابلیت ایجاد زیست‌بوم نوآوری»، «قابلیت تشخیص، مسئله‌یابی و پیش‌بینی فناورانه شرکت‌ها و صنایع»، «قابلیت‌ توسعه صنعتی مبتنی بر فناوری (متناسب با رویکرد DUI)»، «قابلیت توانمندسازی، حمایت و بسیج منابع (انسانی، مالی و ...)»، «قابلیت شبکه-سازی،‌ یادگیری تعاملی، جریان، سرریز و انباشت دانش»، «قابلیت ایجاد بازار» و در نهایت «قابلیت کشف و انتشار فرصت‌های کارآفرینی».